Her şey bir patlamayla başladı, önce bir baş ağrısı vardı, hatta baştan önce ağrı vardı sanki, geri kalan her şey üzerine inşa edilmişti. Ağrı çok netti, ama geçince unutacağımı bildiğimden nedeni ve kendisiyle pek ilgilenmiyordum. Gülmeye karar verdim, rahatlamaya ve gülmeye, bunu yalnız yapmayacaktım, paylaşmak istedim başkalarıyla. Aklımdakileri ve geçenleri... Hepsini değil tabii ki , insanların hak ettiklerini, görebileceklerini. Gerisi içimde saklı olacak.
Beynimin kustukları gerçek bir kusmuk gibi karışık olacak, beynime aldığım, hazmettiğim şeyleri sıralama olmadan ve kesinlikle düzgünlükten uzak saçabileceğim bir yer olsun istedim.
Belki bu sayede arada bu saplanan baş ağrısından kurtulabilirim, belki bu sayede etrafımdaki insanlar da rahatlar, ne düşünüyorsun demezler, yeter düşünme demezler.
0 yorum:
Yorum Gönder